Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2018 roku

sprawy z odwołania U. C.

od decyzji z dnia 1 lutego 2018 roku

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o przyznanie prawa do wypłaty emerytury po zmarłym

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 1 lutego 2018 roku, znak: (...) w ten sposób, że przyznaje U. C. prawo do niezrealizowanego świadczenia po ojcu T. L..

SSO Tomasz Korzeń

VI U 332/18 UZASADNIENIE

U. C. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 1 lutego 2018 roku, w której organ rentowy odmówił jej wypłaty niezrealizowanego świadczenia rentowego po zmarłym ojcu T. L..

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania. Podniósł, że w akcie zgonu wpisano datę znalezienia zwłok, więc nie wiadomo kiedy ojciec odwołującej zmarł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. L. był ojcem ubezpieczonej. Pobierał emeryturę.. W akcie zgonu nie określono daty zgonu, a jedynie datę znalezienia zwłok (18.01.2018 r.). Wskazano że nie miał małżonki. Świadczenie emerytalne za styczeń 2018 r. zostało zwrócone.

/ bezsporne /

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 136 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2018.1270; dalej jako ustawa), w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.

Okoliczności sprawy nie były sporne, wynikają w z treści dokumentów zgromadzonych w aktach pozwanego.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 stycznia 2001r., II UKN 195/00 ( OSNP 2002/18/442) wskazał, że zasada domniemania życia osoby zaginionej, która nie została uznana za zmarłego w trybie art. 29-32 k.c. stanowi podstawowe kryterium dopuszczalności odpowiedniego stosowania przepisów o wstrzymaniu świadczeń z ubezpieczenia. Wychodząc z tego samego założenia domniemania życia należy dojść do wniosku, iż datą śmierci data znalezienia zwłok. W przeciwnym wypadku, który ma miejsce w przedmiotowej sprawie, w sytuacji, gdy ustalenie daty śmierci jest niemożliwe do ustalenia, uprawnieni nigdy nie mogliby skorzystać z prawa do wypłaty świadczeń emerytalnych z art. 136 ust.1 ustawy emerytalnej. Taka niekorzystna interpretacja przepisu art. 136 ust.1 ustawy emerytalnej byłaby sprzeczna z konstytucyjną gwarancją prawa obywatela do przyznanych mu świadczeń z zabezpieczenia społecznego (art. 6 ust.1 Konstytucji) i w niedopuszczalny sposób ograniczałoby uprawnienia członków rodziny świadczeniobiorcy, wynikające z art.136 ustawy emerytalnej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie III AUa 1219/15 - LEX nr 2039691).

Pozwany dowodu przeciwnego (a więc śmierci ubezpieczonego wcześniej niż w dniu znalezienia zwłok), uzyskanego w stosownym postępowaniu administracyjnym lub sądowym, nie złożył.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC Sąd przyznał odwołującej prawo do świadczenia niezrealizowanego, a należnego do dnia śmierci ubezpieczonego.

SSO Tomasz Korzeń