Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2024 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Korzeń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Aneta Symeryak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2024 roku w Gorzowie Wielkopolskim

sprawy z powództw: 1. B. N.

2. G. K.

3. B. Z.

przeciwko Wielospecjalistycznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu w G. W.. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 11 kwietnia 2024 roku, sygn. akt IV P 69/23

I.  oddala apelacje,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz każdej z powódek po 675 zł z odsetkami u stawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego punku wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów za postępowanie apelacyjne.

Tomasz Korzeń

VI Pa 54/24 UZASADNIENIE

dotyczące powódki B. N.

Powódka B. N. wniosła o zasądzenie od Wielospecjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w G. W.. sp. z o.o. z siedzibą w G. W.. kwoty 8808,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot za sporne miesiące wskazanych w pozwie, tytułem wyrównania „dodatku covidowego” za miesiące grudzień 2020r, styczeń, luty i maj 2021r. oraz zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany Wielospecjalistyczny Szpital Wojewódzki w G. W.. Sp. z o.o. w G. W.. wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskimwyrokiem z dnia 11 kwietnia 2024 r. w sprawie IV P 69/23, odnośnie B. N.:

I.  zasądził od pozwanego na rzecz powódki 6148,38zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: -1949,38 zł od dnia 11 stycznia 2021r. do dnia zapłaty, 2345,13 zł od dnia 11 lutego 2021r. do dnia zapłaty, 1741,64 zł od dnia 11 marca 2021r. do dnia zapłaty,

112,23zł od dnia 11 czerwca 2021r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddalił,

VII. zasądził od pozwanego na rzecz powódki 540zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa

X. nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. 1160 złotych tytułem zwrotu opłaty od uiszczenia której powódki były zwolnione.

Ustalenia i rozważania Sądu I instancji znajdują się na kartach 316-320 akt.

Apelację od wyroku w części zasadzającej złożyła pozwana. Wniosła o jego zmianę II poprzez oddalenie powództwa, uchylenie punktu VII oraz zasądzenie kosztów postępowania, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art 78 Kodeksu pracy poprzez jego niezastosowanie i brak uznania, że zastosowana przez pozwanego zasada proporcjonalności wypłaty dodatku covidowego wobec powódek i innych pracowników - miała uzasadnienie w świetle ww. przepisu prawa;

b) art. 78 k.p. poprzez jego niezastosowanie i brak uznania, iż Polecenie Ministra Zdrowia z dnia 01.11.2020 r. oraz umowa łącząca pozwanego z NFZ nr 2/2020 z dnia 02 października 2020 r. i jej aneks z dnia 01.11.2020 r. nie wyłączały stosowania przepisów kodeksu pracy, a zatem brak uznania, że pozwany był zobligowany do stosowania przepisów kodeksu pracy, w tym art. 78 k.p. jak i art. 183c k.p.;

c) dokonanie błędnej wykładni umowy łączącej pozwanego z NFZ nr 2/2020 z dnia 02 października 2020 r. i jej aneksu z dnia 01.11.2020 r. polegającej na uznaniu, że umowa uregulowała w sposób precyzyjny zasady wg jakich pozwany miał wypłacać dodatek covid wobec swoich pracowników, podczas gdy prawidłowa wykładnia umowy wskazuje na to, iż pozwany miał prawo ustalić zasady wypłaty dodatku covid poprzez kwalifikowanie i decydowanie komu należny jest dodatek covid i w jakiej wysokości, gdyż umowa {wraz z aneksem) nie regulowała kompleksowo i automatycznie kwestii wypłaty dodatku covid;

d) dokonanie błędnej wykładni Polecenia Ministra Zdrowia z dnia 01.11.2020 r. oraz umowy łączącej pozwanego z NFZ nr 2/2020 z dnia 02 października 2020 r. i jej aneksu z dnia 01.11.2020 r. i uznanie, że dodatek covidowy był świadczeniem o charakterze terminowym i tym samym zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od terminu zapłaty wynagrodzenia za pracę.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów procesu za postępowanie apelacyjne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Sąd podziela ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Instancji.

Sprawa została rozpoznana w postepowaniu uproszczonym.

W postepowaniu takim, zgodnie z art. 505 ⁹ § 1 ¹ KPC, apelację można oprzeć na zarzutach:

1) naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy.

W apelacji pozwany nie wyartykułował żadnych naruszeń przepisów postępowania ani ich wskazał ich wpływu na wynik sprawy.

W sprawie nie było sporu co do podstawy prawnej roszczeń powódek. Pozwany bowiem część „dodatków covidowych” wypłacił. Dokonana przez Sąd Rejonowy wykładnia Polecenia Ministra Zdrowia z dnia 01.11.2020 r. oraz umowy pozwanego z NFZ nr 2/2020 z dnia 02.10.2020 r. i jej aneksu z dnia 01.11.2020 r. jest prawidłowa. Argumentacja Sądu I instancji w zakresie braku podstaw do „proporcjonalnego obniżenia dodatku”, poza wskazaną w Poleceniu Ministra Zdrowia, jest przekonująca. Twierdzenia pozwanego co do konieczności „niedyskryminującego” różnicowania wysokości dodatku nie znajduje podstaw logicznych i prawnych. Nie doszło do naruszenia art. 78 Kodeksu pacy.

W konsekwencji, na podstawie art. 385 KPC, apelację oddalono.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 99 w związku z art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 KPC oraz § 10.1.1. w związku z § 2.4 i § 9.1.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2023.1935)

Tomasz Korzeń