Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Iwona Wysowska

Sędziowie: SO Ewa Michalska

SO Tomasz Korzeń (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Aneta Symeryak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2018 roku w Gorzowie Wielkopolskim

sprawy z odwołania Z. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 listopada 2017 roku, sygn. akt IV U 130/17

oddala apelację.

SSO Tomasz Korzeń SSO Iwona Wysowska SSO Ewa Michalska

VI Ua 5/18 UZASADNIENIE

Ubezpieczony Z. D. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. z dnia 02.05.2017r., którą odmówiono mu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 26.10.2016r z uwagi na brak uszczerbku na zdrowiu.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania,

Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 30.11.2017r. w sprawie IV U 130/17 zmienił powyższą decyzję i przyznał ubezpieczonemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w kwocie 2427 zł.

Sąd rejonowy ustalił, że w dniu 26.10.2016r ubezpieczony uległ wypadkowi przy pracy. Lekarz Orzecznik ZUS w dniu 04.04.2017r ustalił 6% uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 26.10.2016r. Orzeczeniem z dnia 20.04.2017r Komisja Lekarska ZUS ustaliła 0% uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy spowodowanego wypadkiem przy pracy. U wnioskodawcy rozpoznano wygojone bez upośledzenia funkcji skręcenie stawu skokowego lewego, wygojone z utrzymującym się obrzękiem skręcenie stawu skokowego prawego, żylaki podudzi. Uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku u ubezpieczonego wynosi 3% wg pozycji 162a tabeli uszczerbkowej.

Sąd zważył, że w sprawie co do kwestii zaistnienia wypadku przy pracy, któremu uległ ubezpieczony nie było sporu. Sporna była tylko i wyłącznie wysokość uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowana skutkami wypadku przy pracy. Na sporną okoliczność Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy. Sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy jest w ocenie Sądu rzetelna, logiczna i przekonująca. Została oparta na doświadczeniu i wiedzy fachowej biegłego odniesionej do konkretnego przypadku. W oparciu o dokumentację lekarską, przebieg leczenia i badanie ubezpieczonego biegły u wnioskodawcy rozpoznał wygojone bez upośledzenia funkcji skręcenie stawu skokowego lewego, wygojone z utrzymującym się obrzękiem skręcenie stawu skokowego prawego, żylaki podudzi. Wskazał, iż wnioskodawca leczony był farmakologicznie i kinezyterapeutycznie, biegły stwierdził w badaniu przedmiotowym wygojone bez upośledzenia funkcji skręcenie stawu skokowego lewego oraz wygojone z utrzymującym się obrzękiem skręcenie stawu skokowego prawego i żylaki podudzi. Obrzęk spowodowany jest, w ocenie biegłego, przebytym skręceniem tego stawu, jak i częściowo zmianami żylakowatymi. Biegły ocenił uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku u ubezpieczonego na 3% wg pozycji 162a tabeli uszczerbkowej uznając za zasadne uznanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy. Podkreślił, iż wnioskodawca wymaga okresowej kontroli chirurgicznej i ortopedycznej. Pełn. ZUS wniósł o powołanie innego biegłego celem wydania rozstrzygającej oceny wskazując, iż wysokość uszczerbku jest zawyżona. Sąd oddalił ten wniosek, gdyż w ocenie sądu pełn. ZUS nie zgłosił żadnych konkretnych zastrzeżeń do opinii biegłego, które wymagałyby ewentualnej weryfikacji czy wyjaśnienia, stanowisko ZUS stanowi wyłącznie polemikę ze stanowiskiem biegłego, biegły rozpoznał wszak u wnioskodawcy również żylaki podudzia i wskazał, że obrzęk spowodowany jest przebytym skręceniem stawu, jak i częściowo zmianami żylakowatymi a uszczerbek spowodowany skutkami wypadku ocenił na 3%. Orzecznik ZUS zdaje się nadto nie zauważać, iż nawet lekarz orzecznik ZUS w dniu 04.04.2017r ustalił u wnioskodawcy 6% uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 26.10.2016r., podczas gdy biegły na 3%. Zgodnie z ustawą z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z dnia 28 listopada 2002 r.): Art.6.1p4 Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia: "jednorazowe odszkodowanie" - dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Natomiast art.11.1. w/w Ustawy stanowi, iż ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. 2. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. 3. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. 4. Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i zasądził na rzecz wnioskodawcy kwotę 2427zł tytułem jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

Apelację od wyroku złożył pozwany. Wniosł o jego zmianę i oddalenie odwołania, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania oraz o zasądzenie od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 227 kpc. i art. 233 § 1 kpc., polegające na dowolnej, a nie swobodnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w wyniku: błędnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, pominięcia i oddalenia wniosku dowodowego organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy zgłoszonego na okoliczność wyjaśnienia istotnych zastrzeżeń zawartych w piśmie procesowym organu rentowego z dnia 23.10.2017r. i załączonej opinii Zastępcy Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS z 23.10.2017r. w celu oceny przesłanek nabycia przez ubezpieczonego spornego prawa, które to uchybienia miały istotny wpływ na wynik sprawy.

W uzasadnieniu podniósł, iż Sąd dokonał dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czym naruszył prawo procesowe, tj. art. 227 kpc. i art. 233 § 1 kpc. Organ rentowy nie zgadza się z tezą, że nie zgłaszał konkretnych zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego, ponieważ zostały one zawarte w jego stanowisku z dnia 23,10.2017r. i wskazywały na brak uzasadnienia do uznania uszczerbku na zdrowiu z powodu urazu stawu skokowego prawnego. Ruchomość stawu skokowego prawego oceniona przez biegłego była większa, a tym samym bardziej zbliżona do normy, czyli 20-30 stopni w zakresie zgięcia grzbietowego, przy zachowanej takiej samej ruchomości w zgięciu podeszwowym niż w stawie skokowym lewym, który biegły uznał za wygojony bez upośledzenia funkcji. Również obwód podudzi standardowo mierzony symetrycznie znacznie powyżej stawu skokowego /w lewej kończynie dolnej 35cm i w prawej 38cm/ nie przemawia za następstwami urazu stawu skokowego prawego. Sąd, oddalając wniosek o powołanie drugiego biegłego w dziedzinie ortopedii zniwelował możliwość rozstrzygnięcia odmiennych ocen następstw wypadku przy pracy. Istotnym jest, że organ rentowy odniósł się do orzeczenia Lekarza Orzecznika z dnia 4.04.2017r., ustalającego 6% uszczerbek na zdrowiu poprzez zarzut wadliwości zgłoszonego

przez Głównego Lekarza Orzecznika do tego orzeczenia.

Ubezpieczony nie ustosunkował się do apelacji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Sąd okręgowy podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne sądu rejonowego. Podziela także rozważania prawne tego sądu.

Zawarty w apelacji zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. W myśl art. 233 § 1 KPC sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem sądu jest tu dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Ocena wiarygodności mocy dowodów przeprowadzonych w danej sprawie wyraża istotę sądzenia w części obejmującej ustalenie faktów, ponieważ obejmuje rozstrzygnięcie o przeciwnych twierdzeniach stron na podstawie własnego przekonania sędziego powziętego w wyniku bezpośredniego zetknięcia ze świadkami, stronami, dokumentami i innymi środkami dowodowymi. Powinna ona odpowiadać regułom logicznego rozumowania wyrażającym formalne schematy powiązań między podstawami wnioskowania i wnioskami oraz uwzględniać zasady doświadczenia życiowego wyznaczające granice dopuszczalnych wniosków i stopień prawdopodobieństwa ich występowania w danej sytuacji. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona.

Sąd w ocenie dowodów dokonanej przez sąd rejonowy przekroczenia granic powyższej swobody sie nie dopatrzył.

Sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia postępowania dowodowego tylko z tej przyczyny, że strona nie jest zadowolona z dotychczasowych opinii (art. 217 § 1 KPC).

Poz. 162a tabeli uszczerbkowej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania wskazuje na możliwość stwierdzenia 1-15% uszczerbku na zdrowiu w przypadku ograniczenia ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych bez zniekształceń (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) - w zależności od ich stopnia i dolegliwości. Ocena biegłego w tym zakresie jest przekonująca. Biegły wskazał na utrzymujący się (w 10 miesięcy po wypadku) obrzęk stawu skokowego prawego. Tymczasem komisja lekarska nie stwierdziła obrzęków ani ograniczeń ruchomości (k.14 tomu orzeczniczego akt pozwanego). Opinia biegłego pozostaje w zbieżności z rozpoznaniem lekarza orzecznika o nawrotowym charakterze bólu i ograniczeniu ruchomości stawów (k.10 tychże akt). Nie sposób uznawać wyników badania przez komisją lekarską za wiarygodne, skoro całość opinii zawarta jest na jednej stronie, bez wykresów i opisów ruchomości, stwierdzanych przez biegłego żylaków.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia jest orzeczenie lekarza orzecznika co do stopnia procentowego uszczerbku na zdrowiu, które zostało zweryfikowane w postępowaniu administracyjnym. Niemniej nie sposób kwestionować wyników badań podmiotowych stwierdzonych przez tego lekarza.

Wobec tego, sąd oddalił apelację na podstawie art. 385 KPC.

SSO Iwona Wysowska SSO Ewa Michalska SSO Tomasz Korzeń