Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1197/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim z 2014-05-06

Sygn. akt: I C 1197/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Robert Mokrzecki

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Półtorak

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2014 r. w Gorzowie Wielkopolskim

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę 5.472.120,76 zł

I.  Zasądza od pozwanej (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda M. M. kwotę 49.862,48 (czterdzieści dziewięć tysięcy osiemset sześćdziesiąt dwa 48/100) zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 49.000,00 zł od dnia 10.09.2012r. do dnia zapłaty.

II.  W pozostałej części powództwo oddala.

III.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 7.217,00 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1197/12

UZASADNIENIE

Powód M. M. wystąpił z żądaniem zasądzenia od pozwanego (...) S.A w Ł. na jego rzecz kwoty 5.470.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, o ustalenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność wobec powoda za dalsze mogące w przyszłości wystąpić skutki wypadku z dnia 06.11.2011 roku, a także zwrot kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 06.11.20111 roku w P. uległ wypadkowi spowodowanemu poprzez uruchomienie przez A. O. ciągnika rolniczego, który następnie przygniótł powoda do innego, naprawianego ciągnika. Powód doznał urazowego zmiażdżenia miednicy z krwawieniem do uda prawego wymagającego operacyjnego zamknięcia. W trakcie leczenia na oddziale szpitalnym rozpoznano zmiażdżenie miednicy – po stronie prawej, złamanie z przemieszczeniem odłamów w obrębie kości kulszowej oraz złamanie na pograniczu trzonu i gałęzi kości łonowej prawej, złamanie kości krzyżowej po stronie prawej i lewej. W dniu 20.12.2011 r. powód zgłosił szkodę pismem do pozwanego. W odpowiedzi pozwany poinformował, iż przyznał zadośćuczynienie w kwocie 11 000 zł i odszkodowanie w kwocie 700 zł. W odpowiedzi powód wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 150 000 zł. Strona powoda swoje roszczeni wywodzi z treści art. 444 i 445 k.c. oraz 822 k.c. Powód domaga się 25 % z sumy gwarancyjnej, czyli 1.250.000 euro, gdyż poniósł uszczerbek na zdrowiu w wysokości 25%.

Pozwany (...) S.A. w Ł. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu (karta 98 - 99). Pozwany potwierdził, że jako ubezpieczyciel wykonywał czynności likwidacyjne związane ze szkodą osobową powoda i przyznał mu 11.000 zł zadośćuczynienia oraz 700 zł tytułem odszkodowania. Jednocześnie wskazał, że kwota zadośćuczynienia dochodzona pozwem jest znacznie wygórowana. Pismem z dnia 25 czerwca 2013r. (karta 140 - 141) powód rozszerzył powództwo kwotę 1620,76 zł tytułem odszkodowania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 6 listopada 2011 roku w P. sprawca wypadku A. O. uruchomił ciągnik rolniczy – nr rej. (...) ubezpieczony u pozwanego w zakresie OC (polisa nr (...)) i przygniótł nim powoda do innego ciągnika, który powód akurat naprawiał. Powód został karetką pogotowia przewieziony i zaopatrzony w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym w M.. Następnego dnia został przewieziony do Szpitala Wojewódzkiego w G. W.., gdzie przebywał od dnia 07.11.2011r. do dnia 09.12.2011r. leczony na oddziale urazowym.

Wskutek wypadku powód doznał urazu zgnieceniowego miednicy, po stronie prawej złamania z przemieszczeniem odłamów w obrębie gałęzi kości kulszowej, złamania na pograniczu trzonu i gałęzi kości łonowej prawej oraz złamania w obrębie podstawy kości krzyżowej od strony prawej i lewej. W dniu 12.11.2011 roku dokonano usunięcia krwiaka uda prawego. Powód został wypisany w dniu 9 grudnia 2011 roku do domu z zaleceniem chodzenia o kulach oraz kontroli w (...) 28.12.2011 roku. Podczas badania kontrolnego w dniu 27 stycznia 2012 roku stwierdzono, że zdjęcie rtg wskazuje na postępujący zrost złamania. Wystawiono skierowanie do (...). W okresie od 13 do 23 marca 2012 roku leczył się w Zakładzie Fizjoterapii w M. – prowadzono kinezyterapię i fizjoterapię. 30 marca 2012 roku ortopeda z (...) wystawił zaświadczenie o zakończeniu leczenia.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 11,

- dokumentacja medyczne – k. 11v – 22,

- zaświadczenie lekarskie – k. 23 – 24,

- dokumentacja medyczna – k. 25- 28,

- epikryza lekarska – k. 29,

- orzeczenie lekarskie – k. 30,

- faktura VAT – k. 31,

- historia choroby – k. 32-34,

- rachunek – k. 35,36

- faktury VAT – k. 142 – 159,

- diagnoza psychologiczna – k. 160 – 161,

- zaświadczenie – k. 162,

- dokumentacja medyczna – k. 163 – 176,

- historia choroby – k. 187 – 188,

- faktura VAT – k. 189,

- rachunek – k. 190

- zeznania świadka A. O. – k. 268

W dniu przyjęcia na oddział szpitalny wykonano u powoda badanie KT miednicy – stwierdzono złamanie z przemieszczeniem odłamów w obrębie gałęzi kości kulszowej prawej oraz złamanie na pograniczu trzonu i gałęzi kości łonowej prawej; szczeliny złamania w obrębie podstawy kości krzyżowej od strony prawej i lewej. W trakcie pobytu na oddziale stwierdzono krwiak w okolicy pachwinowej prawej i 12.11.2011 roku wykonano zabieg operacyjny nacięcia skóry tej okolicy i ewakuacji krwiaka; założono gąbkę hemostatyczną. Od czwartego dnia pobytu w oddziale zalecono siadanie w łóżku z zakazem chodzenia. Po wygojeniu rany powód został wypisany do domu z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej i poruszania się z pomocą kul inwalidzkich. Po 8 tygodniach rozpoczął chodzenie za pomocą dwóch kul inwalidzkich, a w marcu 2012 roku uczęszczał do Zakładu Fizjoterapii, gdzie wykonywano zabiegi fizykoterapeutyczne i prowadzono leczenie usprawniające. Przez okres około 10 tygodni po urazie dolegliwości bólowe mogły być znaczne, potem umiarkowane. Powód konsultował się w poradni urologicznej, psychiatrycznej oraz w prywatnym gabinecie ortopedycznym w P.. Od lat leczony jest z powodu nadciśnienia tętniczego. Aktualnie skarży się na bóle w okolicach złamań, lecz nie występują u niego istotne zmiany pourazowe. W chwilach zaostrzenia dolegliwości bólowych stosuje leki przeciwbólowe. Powód przebył obustronną protezoplastykę stawów kolanowych wykonaną z powodu zmian zwyrodnieniowych tych stawów - zabieg niezwiązany z wypadkiem. W czasie chodzenia posługuje się jedną kulą inwalidzką, lecz ma to charakter bardziej asekuracyjny niż wynikający z rzeczywistej potrzeby. Uszczerbek na zdrowiu powstały w wyniku wypadku z dnia 07.11.2011 roku określony według tabelki uszczerbków na zdrowiu (...) wynosi 20 %.

Dowód: - opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowo - ortopedycznej – k. 203 – 205

Powód skarży się na osłabienie strumienia moczu, parcia naglącego na mocz, mikcje nocne 4-5- razy, zaburzenia erekcji – objawy te wiąże z przebytym urazem miednicy. Przebyty uraz miednicy nie spowodował uszkodzenia narządów układu moczowego. U powoda występuje łagodny rozrost gruczołu krokowego. Zaburzenia w oddawaniu moczu to typowe objawy dla łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Zarówno łagodny rozrost gruczołu krokowego jak i zaburzenia erekcji nie mają związku z przebytym urazem miednicy.

Dowód: - opinia biegłego z zakresu urologii- k .210 -211

U powoda na skutek wypadku występują zaburzenia stresowe pourazowe opisywane też jako zespól stresu pourazowego. Początek zaburzeń miał miejsce w dniu wypadku kiedy doznał obrażeń ciała, został zabrany do szpitala, przeszedł szereg czynności związanych z leczeniem, doświadczył cierpienia fizycznego i niepewności co do dalszych konsekwencji zdrowotnych. Powód przed wypadkiem funkcjonował poprawnie we wszystkich rolach społecznych. Po wypadku nie potrafi zmierzyć się z problemami zarówno w obszarze zdrowia somatycznego, a także z ograniczeniem jego aktywności. Przeżyta trauma wypadku, zagrożenie życia i zdrowia wywołały reakcje emocjonalne i zachowania charakterystyczne dla zespołu stresu pourazowego. Długi czas dyskomfortu psychicznego, negatywny obraz emocji sprawiły, że powód zaczął podejmować strategie szybkiego radzenia sobie z negatywnym afektem poprzez nadużywanie alkoholu. Jest drażliwy, reaguje nieadekwatnie do sytuacji. Koncentruje się na dolegliwościach, ma problemy ze snem z powodu dolegliwości bólowych, jest zmęczony i przeciążony. Jest skłonny do popadania w obniżony nastrój, w stany apatii i zniechęcenia. Wadliwie działają mechanizmy obronne i adaptacyjne. Zaburzenia związane z zespołem stresu pourazowego nie uległy wygaszeniu, trudności emocjonalne i w zachowaniach występują nadal w postaci zaburzeń adaptacyjnych z komponentą depresyjną. Stopień uszczerbku z tego tytułu wynosi 5 %. Powód wymaga terapii psychologicznej celem przepracowania traumy związanej z wypadkiem i jego następstwami.

Dowód: - opinia biegłego za zakresu psychologii – k. 219

Przed wypadkiem powód był na emeryturze, pomagał żonie przy prowadzeniu działalności gospodarczej - świadczeniu usług leśnych. Był w pełni sprawnym, aktywnym człowiekiem, lubił jeździć rowerem, chodził na spacery z wnukami. Od lat leczył się z powodu nadciśnienia tętniczego. Przed wielu laty leczony był operacyjnie z powodu złamania przedramienia lewego. W 2009 i 2011 roku przebył zabieg endoprotezo plastyki totalnej obu stawów kolanowych. Po wypadku powód odsunął się z życia towarzyskiego. Odczuwa bóle w okolicach doznanych obrażeń, przyjmuje leki przeciwbólowe. Poza krótkim okresem rehabilitacji po wypadku nie miał innych zajęć. Samoczynnie gimnastykuje się w domu. Ma problemy z pożyciem seksualnym. Bierze leki na depresję, przeciwbólowe i nasenne. Stał się wulgarny, nerwowy i niecierpliwy.

Dowód:

- zeznania świadka G. M. – k. 128 - 130,

- zeznania powoda – k. 130 – 131,

Pismem z dnia 20.12.2011 roku powód zgłosił roszczenie pozwanemu. W odpowiedzi pozwany decyzją z dnia 17 lutego 2012 roku przyznał powodowi kwotę 11 000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie oraz 700 zł tytułem odszkodowania. Powód pismem z dnia 19 lipca 2012 roku wezwał pozwanego do zapłaty 150 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Decyzją z dnia 02 listopada 2012 roku pozwany odmówił zapłaty odszkodowania.

Dowód : - zgłoszenie szkody – k. 40 – 41,

- pismo pozwanego – k. 42,

- pismo powoda – k. 43 - 45,

- decyzja o wypłacie odszkodowania – k. 46,

- wezwanie do zapłaty – k. 47,

- decyzja odmowna pozwanego – k. 186

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo okazało się zasadne jedynie w części.

Podstawę roszczenia powoda stanowił art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną powodowi przez A. O. wynika z art. 435 k.c. w zw. z art. 436 §1 k.c.

Sam fakt ponoszenia przez pozwanego jako ubezpieczyciela odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną powodowi nie był w sprawie kwestionowany, podobnie jak spowodowanie szkody przez A. O..

Dowody zebrane w niniejszej sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne, były one ze sobą zbieżne w zasadniczych kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Co do dowodów z dokumentów – strony nie kwestionowały ich prawdziwości, zatem Sąd po analizie zgromadzonych w sprawie dokumentów – dokumentacji medycznej, faktur VAT, uznał je za wiarygodne. W sprawie przesłuchano dwóch świadków G. M. (karta 128 - 130), A. O. (karta 268). Zeznania G. M. są w ocenie Sądu wiarygodne, logiczne, powiązane z zeznaniami powoda. Świadek dysponuje wiedzą o życiu powoda przed wypadkiem oraz jak zdarzenie to wpłynęło na jego funkcjonowanie. Świadek A. O. wskazał jak wyglądał wypadek, jednakże nie pamiętał dokładnie jak to się stało. Jego zeznania niewiele wniosły do prawy. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania samego powoda (karta 130-131), że po wypadku odczuwa bóle, zmieniło się jego zachowanie. W swoich zeznaniach podkreślił, że obecnie czuje dyskomfort, że nie może wrócić do swoich obowiązków i poprzedniego sposobu życia.

Z uwagi na konieczność ustalenia następstw wypadku dla stanu zdrowia powoda w sprawie zostały wydane opinie biegłych: urologa, chirurga ortopedy oraz psychologa. Wszystkie opinie Sąd uznał za dowody wiarygodne, sporządzone profesjonalnie i w sposób wyczerpujący. Pozwalają one na rozstrzygnięcie w sprawie kwestii wymagających wiadomości specjalnych i tym samym Sąd oparł się na nich, ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy.

Zgodnie z art. 445 §1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Uszkodzenie ciała stanowi naruszenie integralności fizycznej człowieka poprzez zniszczenie – zerwanie ciągłości jego tkanek lub organów. Rozstrój zdrowia to zakłócenie funkcjonowania określonych układów organizmu ludzkiego.

Krzywda, której naprawienia może domagać się podmiot na podstawie art. 445 k.c., stanowi niemajątkowy skutek naruszenia dóbr osobistych, wywołany uszkodzeniem ciała, rozstrojem zdrowia, pozbawieniem wolności lub skłonieniem za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu. Uszczerbki te mogą polegać na fizycznych dolegliwościach i psychicznych cierpieniach bezpośrednio związanych ze stanem zdrowia, ale też z jego dalszymi następstwami w postaci odczuwanego dyskomfortu w wyglądzie, mobilności, poczuciu osamotnienia, nieprzydatności społecznej bądź nawet wykluczenia. W judykaturze i doktrynie dość powszechnie przyjmuje się wyłącznie kompensacyjny charakter ochrony majątkowej udzielanej pokrzywdzonemu i niedopuszczalność przypisywania jej funkcji represyjnych. Kompensata majątkowa ma na celu przezwyciężenie przykrych doznań. Służyć temu ma nie tylko udzielenie pokrzywdzonemu należnej satysfakcji moralnej w postaci uznania jego krzywdy wyrokiem sądu, ale także zobowiązanie do świadczenia pieniężnego, które umożliwi pełniejsze zaspokojenie potrzeb i pragnień pokrzywdzonego lub wesprze realizację wskazanego przez niego celu społecznego (por. uchwała Pełnej Izby Cywilnej SN z 8 grudnia 1973 r., sygn. akt III CZP 37/73, (OSN 1974, nr 9, poz. 145); wyrok SN z 22 maja 1990 r., sygn. akt II CR 225/90, (LEX nr 9030); wyrok SN z 11 lipca 2000 r., II CKN 1119/98, (LEX nr 50884); wyrok SN z 18 listopada 2004 r., I CK 219/04, (LEX nr 146356).

Ustalenie krzywdy ma podstawowe znaczenie dla określenia odpowiedniej sumy, która miałaby stanowić jej pieniężną kompensatę. W żadnym razie ustalony stopień utraty zdrowia nie jest równoznaczny z rozmiarem krzywdy i wielkością należnego zadośćuczynienia(por. wyrok SN z 5 października 2005 r., I PK 47/05, (Monitor Prawa Prywatnego 2006, nr 4, s. 208). Przy oznaczeniu zakresu wyrządzonej krzywdy za konieczne uważa się uwzględnienie: rodzaju naruszonego dobra, zakresu (natężenie i czas trwania) naruszenia, trwałości skutków naruszenia i stopnia ich uciążliwości, a także stopnia winy sprawcy i jego zachowania po dokonaniu naruszenia(por. wyrok SN z 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 99/05, (LEX nr 198509); wyrok SN z 1 kwietnia 2004 r., II CK 131/03, (LEX nr 327923); wyrok SN z 19 sierpnia 1980 r., IV CR 283/80, (OSN 1981, nr 5, poz. 81); wyrok SN z 9 stycznia 1978 r., IV CR 510/77, (OSN 1978, nr 11, poz. 210). Okoliczności indywidualne, związane z pokrzywdzonym, powinny zostać uwzględnione przy zastosowaniu zobiektywizowanych kryteriów oceny (np. sytuacja rodzinna - osoba samotna, jedno dziecko, rodzina wielodzietna, czy wiek pokrzywdzonego - młody, dojrzały, starszy). Wpływ na odczuwanie dyskomfortu, zwłaszcza związanego z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, może mieć sytuacja majątkowa pokrzywdzonego (np. warunki mieszkaniowe, dochody z pracy lub kapitału), wyznaczając poziom wydatków konsumpcyjnych, mogących zrównoważyć mu doznane cierpienia. Z uwagi na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia za krzywdę powszechnie uważa się, że ustalenie odpowiedniej sumy nie może polegać na przyznaniu wyłącznie symbolicznej kwoty pieniędzy, chyba że sam pokrzywdzony domaga się raczej satysfakcji moralnej. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia znajomość poziomu życia pokrzywdzonego i społeczeństwa powinna służyć ustaleniu zakresu potrzeby i pragnień pokrzywdzonego, których kompensata sprawi mu satysfakcję. Nie ma natomiast żadnych szczególnych podstaw do miarkowania zadośćuczynienia, a za „odpowiednią sumę” należy uznać świadczenie odpowiadające wielkości wyrządzonej krzywdy.

Analiza zebranych w sprawie dowodów bezsprzecznie prowadzi do wniosku, że stopień krzywdy odczuwanej przez powoda na skutek wypadku z 6 listopada 2011r. jest znaczny. Za konstatacją powyższą przemawiają doznane przez niego różnorakie poważne obrażenia i powstałe dolegliwości, opisane już wcześniej szczegółowo. Sam wypadek wywołał silny ból, konieczność korzystania z opieki żony przez okres 8 tygodni w pełnieniu podstawowych czynności życiowych, przez następne 4-6 tygodni w niektórych czynnościach codziennych (opinia biegłego - k.204). W okresie 10 tygodni po urazie dolegliwości bólowe były znaczne, potem umiarkowane. Powód odczuwa bóle miednicy, okolicy krzyżowej, w chwilach zaostrzenia tych dolegliwości przyjmuje środki przeciwbólowe.

Powstały u powoda uraz psychiczny wymaga zaś oddziaływania psychoterapeutycznego. Jak wynika z zeznań żony powoda, samego powoda, a także z opinii biegłego psychologa, powód z osoby aktywnej, towarzyskiej, zmienił się w zamkniętą, skupioną na własnej osobie, zwłaszcza na swoich dolegliwościach, poczuciu niepełnosprawności, lęku przed kalectwem. Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią opinii biegłych uszczerbek na zdrowiu powoda doznany wskutek wypadku wynosi: z powodu zaburzeń nerwicowych adaptacyjnych będących następstwem wypadków i urazów, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń (...) 5%, z uwagi na uszkodzenie miednicy na skutek wypadku – 20% - łącznie 25%. Stopień uszczerbku zdrowia biegli ustalili według tabeli uszczerbków na zdrowi zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2002 r.)

Uwzględnić należało również okoliczność, iż przed wypadkiem powód był na emeryturze, pomagał jednak żonie w prowadzeniu działalności. Wypadek uniemożliwia pomoc w dotychczasowym zakresie. Jednakże powód stara się wrócić do życia z przed wypadku. Zaczął ponownie jeździć na rowerze. Chociaż nadal porusza się o kuli, jak stwierdził biegły ma to charakter asekuracyjny, nie ma wskazania aby poruszał się zawsze przy pomocy kuli.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał za uzasadnione zasądzenie na rzecz powoda zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 49 000 zł. Sąd uwzględnił okoliczność, iż pozwany w wyniku postępowania likwidacyjnego wypłacił już tytułem zadośćuczynienia kwotę 11.000 zł (karta 46). Sąd uważa sumę 60.000 zł za odpowiednią kwotę zadośćuczynienia, zważywszy na stopień krzywdy powoda. Kwota ta jest właściwa, mając na uwadze konsekwencje wypadku dla zdrowia i poziomu satysfakcji z życia odczuwanego przez powoda. Jednocześnie jest to suma realnie pozwalająca – na tyle, na ile jest to możliwe w formie pieniężnej – na wynagrodzenie powodowi odczuwanych cierpień. W tym miejscu, jedynie marginalnie, stwierdzić należy, że wysokość zadośćuczynienia związana jest z rozmiarem cierpienia i ma służyć kompensacie krzywdy, nie może zaś odnosić się do wysokości sumy gwarancyjnej odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Przechodząc do kwestii odszkodowania, wskazać należy, iż w myśl art. 444 §1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty - w tym leczenia.

Z tego tytułu powód domaga się zasądzenia kwoty 1620,76 zł (karta 140) na podstawie przedstawionych faktur dokumentujących zakup środków farmakologicznych. W ocenie sądu nie sprostał jednak obowiązkowi udowodnienia, że zakup wszystkich lekarstw i środków pozostaje w związku ze stanem zdrowia wynikającym z wypadku. Sąd uznał, że wydatki na: L., A., D. U., I., S., L., S., V. Forte, T., C., Olimp F., P., R., P.. Są to zasadniczo środki przeciwbólowe i antydepresyjne. Sąd wziął pod uwagę, że niektóre leki wymienione w fakturach nie miały związku z leczeniem skutków wypadku. Mając to na uwadze, sąd nie uznał w sumowaniu kosztów leczenia zakupu leków: A. (lek przeciwzakrzepowy), L. S. (na obniżenie cholesterolu), O. O. (na rozrost gruczołu krokowego), V. (na obniżenie ciśnienia krwi), V. (na obniżenie ciśnienia krwi), A. (uspokajające, poprawiające krążenie), VInpoton (na poprawę krążenia mózgowego), V. (na obniżenie ciśnienia krwi), B. (na obniżenie ciśnienia krwi), H.P. (nawilżenie oka), P. (na hamowanie wydzielania kwasu żołądkowego), C. (maść przeciwgrzybiczna), H. (przeciwwymiotne, uspokajające, przeciwhistaminowe). Większość powyższych leków dotyczy dolegliwości, które nie mają związku z wypadkiem, dlatego też ich zażywanie nie wiąże się z jego skutkami. Zatem suma kwot wynikająca z przedłożonych faktur nie może stanowić należnego odszkodowania. Sąd zasądził z tego tytułu jedynie kwotę 862,48 zł, z argumentacją wyżej już przedstawioną.

Powód wnosił o ustalenie odpowiedzialności pozwanego za dalsze mogące w przyszłości wystąpić skutki wypadku z dnia 06.11.2011 roku. Sąd dokonując oceny roszczenia powoda posiłkował się opiniami biegłych, które zostały już szczegółowo opisane. Opinie nie dały podstaw do ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki zdarzenia z dnia 06.11.2011 roku. Prognozy dla powoda są dobre, opinie biegłych nie uzasadniają przyjęcia, że mogą w przyszłości wystąpić inne konsekwencje wypadku, niż te dotychczas uwidocznione.

W rezultacie Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 49 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 862,48 zł odszkodowania za koszty powstałe na skutek wypadku z dnia 6 listopada 2011 r. W pozostałym zakresie żądanie powoda należało oddalić, jako nieudowodnione.

Powód dochodził odsetek od dnia wniesienia pozwu czyli od 10.09.2012 roku. Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem powoda, w myśl art. 481§1 k.c., albowiem powód już pismem z dnia 19 lipca 2012 roku wezwał pozwanego do zapłaty 150 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Zatem data liczenia odsetek od dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie jest zasadna.

W zakresie kosztów procesu, sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powód przegrał proces niemal w całości (powództwo zostało uwzględnione jedynie w 0.91%) - jak wyżej już sygnalizowano roszczenie zostało sformułowane w sposób oderwany od przesłanek ustalania wysokości zadośćuczynienia. Koszty poniesione przez pozwanego to: 7200 zł – wynagrodzenie pełnomocnika i 17 zł – opłata od pełnomocnictwa, łącznie 7217 zł i taką kwotę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Mariusz Markiewicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim
Osoba, która wytworzyła informację:  Robert Mokrzecki
Data wytworzenia informacji: